Vreemde vogels.

Ja, we hebben al een aantal bijzondere vogels gezien en gehoord. Nu het grootste deel van de reis erop zit is het aardig om erop terug te kijken. Wouwen, Kiekendieven, Hoppen, Wielewalen, vinken en gaaien hebben we gezien en gehoord. En dan noem ik ze nog niet eens allemaal.

Ook bepaalde mensen vallen onder de categorie uit de titel. Zo hebben wij een foto gezien van een vrouw die naast haar bepakking de Camino loopt met een parasol in de ene hand en een vogelkooi met haar kanarie in de andere. Of die laatste de tocht overleefd? Ik betwijfel het. Maar een man die zijn bagage met een kruiwagen achter zich aan sjouwt is ook redelijk apart. Of is dit een eufemisme?

En dan zijn er nog de ongebruikelijke vervoersmethoden. We hebben een paar pelgrims te paard gezien en natuurlijk de Hongaarse Roland met zijn ezel. Een Brits echtpaar dat de tocht per tandem maakt is vooralsnog ook redelijk uniek. Al wint in deze categorie toch wel de Argentijnse jongen die de tocht op een eenwieler maakt.

Ten slotte zijn er nog de mensen die verbazing en bewondering wekken. Maar niet maf zijn. Zo kwam ik een zeer atletische jongeman tegen die de camino 'loopt' met zijn twee stokken en zijn ene been. Ik ontmoette hem in Saint Palais terwijl ik op de pizzabakker wachtte. Hij had thuis een kunstbeen en zo'n runningblade (zoals die atleet Pistorius) voor het hardlopen. Maar hij wilde proberen om op een been de Ibaneta over te komen. Voor hem was het een sportieve uitdaging.

Ook hebben wij de man met zijn vrouw in een elektrische rolstoel gezien. Zij heeft een ongeneeslijke verlammingsziekte en hoopt in Santiago genezing of althans verlichting te vinden. Ik hoop voor haar dat haar gebeden verhoord worden. Maar ben bang dat ik dat uitgesloten acht. Maar misschien zie ik het te zwart. Bij het ontbijt vertelde een vrouw dat ze gebeden had bij een altaar. Haar wond aan een hiel was gaan infecteren. En na haar gebed om hulp sliep er de volgende dag een dokter in hetzelfde stapelbed. Die heeft haar wond verzorgd. Kleine wonderen bestaan kennelijk wel op de Camino. Grote wonderen ook?

En dan zijn er nog twee mannen met allebei aandoeningen die hen ernstig hinderen. De ene zit in een electrische rolstoel met naar verluid een dwarslaesie. De tweede ook maar dat is zo'n ligstoel. Hij kan alleen zijn gezichtsspieren gebruiken. Wij hoorde over hen van andere pelgrims in Leon. De volgende dag zag ik ze voorbij rijden toen wij lunchten op een plein in Astorga. De eerste duwde de andere in zijn ligstoel voort. Hun actieradius is beperkt door de accu's van de stoelen. Voordat die op zijn moeten zij onderdak hebben zodat de accu's opgeladen kunnen worden.

Er werd ons verteld dat een Amerikaanse documentairemaker met hen meereist. Dat klonk ons niet heel geloofwaardig in de oren.... Totdat wij in Foncebadon de documentairemaker ontmoetten.

Een aardige en serieuze man maar al met al ook een rare vogel op de Camino. Maar ongeacht wat ik zelf geloof hoop ik voor eenieder dat ze uit hun tocht halen wat ze eruit hopen te halen.