Poitiers, stad van kerken

12 juni.

Ons verblijf aan de chambre D'hotes 'Arum Antique' eindigde met een overvloedig ontbijt met warme croissants en door onze gastheer zelf gemaakte confitures en zelf "geïmkerde" honing. De nacht zelf was ook niet karig. Pa sliep in een groot hemelbed en ik in een bovenmaats biedermeier ledikant. Al met al te verkiezen boven een stapelbed maar het past niet geheel in de geest van de pelgrimage.

De tocht ging vandaag over zeer heuvelachtig terrein dat door de afwezigheid van een koele bries vervelend warm en benauwd was. Gelukkig regent het niet meer. Dat is een begin.

In de middag, tet hoogte van Vieux Poitiers, stopten wij op een willekeurig stuk van de route om een extra shirt uit te trekken. Ik zag per toeval een stuk van een houten beeld dat leek op een pelgrimshoed en staf, half verborgen in een voortuin. De hekken waren gesloten. Precies op dat moment komen Chantal & Jean-Marie aangereden. Of wij naar Santiago gaan en of we het leuk vinden als zij een foto van ons bij hun pelgrimsbeeld maken. Natuurlijk vinden wij dat leuk. Even later zijn wij een paar foto's rijker, zijn onze bidons met bronwater bijgevuld en hebben wij een heuse stempel erbij op ons credential. Wie had dat gedacht? Wij niet toen we stopten om het extra shirt uit te trekken. Een heel leuke ontmoeting. Het beeld is ook een apart verhaal. Chantal en haar man vertrokken in 2007 te voet naar Compostela. In de tussenrijd was de boom gestorven. Uit de stam hebben ze een twee meter hoog beeld laten snijden als herrinnering. De foto's volgen helaas later.

Aan het eind van een hete dag waarin het extra water van Chantal zeer welkom was arriveerden wij in Poitiers. De stad met haar fraaie romaanse en zuid-gotische kerken en twee kathedralen. Hier overnachten wij in het maison de la trinité ofwel het centre diocesiane van het bisdom. Samen met nog een stel Nederlanders en een paar franse pelgrims gebruikten wij een maaltijd in de refter. Af en toe schuifelde er oude heertjes voorbij. Het bleken gepensioneerde priesters die in een aangrenzende vleugel hun rusthuis hadden. Een kalm en ik zou willen zeggen sereen einde van een drukke en hete dag.