Een stukje dichter bij de Hemel.

25 juni.

Nee, ik ben niet plotseling een  religieus en gelovig mens geworden door deze pelgrimage. Ik denk ook niet dat ik opeens een beter mens geworden ben. Vanavond echter schrijf ik dit epistel op bijna 1500 meter hoogte. Een stukje dichter bij de hemep dan gewoonlijk.

Wij zijn vandaag van Leon naar Foncebadon op de Monte Iragui gefietst. Een tocht van bijna 100 km over bergachtig terrein dat eindigde in een klim om ruim 800 meter hoogteverschil te overbruggen.

Leon zag er met een frisse ochtendzon vrolijker uit dan de druilerige stad van de dag ervoor. Toch blijft van de grote steden op deze trip Burgos ons beider favoriet. De tocht bracht ons vandaag voor de lunch naar Astorga, dat de Romeinen als Asturica hebben gesticht. Het heeft een fraaie kathedraal die echter tot half 10 's ochtends te bezoeken is  en daarom haar interieur niet aan ons heeft prijsgegeven. Maar het is niet de kathedraal maar het episcopaal paleis waarom het verder mooie Astorga beroemd is.

Nadat het oude paleis in 1886 afgebrand was wenste de bisschop een nieuw onderkomen met de geest van toen en alle comfort van dat moment. Uiteraard moest het ook door een bekende architect ontworpen zijn. De keuze voel op de reeds vermaarde Antonio Gaudi. Toen Gaudi het eenmaal gebouwd had beviel het de Monsignor niet. Hij vond Gaudi's interpretatie van de gotiek goddeloos en weerzinwekkend. Je moet ervan houden maar wij vonden die kwalificatie erg overdreven. Het is dus nooit in gebruik genomen door de bisschoppen die in een omgebouwd klooster hunintrek namen. Astorga is er nu heel blij mee en heeft er een museum gewijd aan het pelgrimeren in gehuisvest. Na Astorga begon de klim. Een lange en flinke klim die toch goed te doen was. En nu schrijf ik dus vanuit Foncebadon, net onder de top van de Mont Iragui. Op de top van de naastgelegen Mont Tenon (2103 m) ligt zelfs nog wat sneeuw. Maar daar hoeven wij gelukkig niet overheen.

Het landschap is sterk veranderd gedurene deze rit. In de ochtend reden we nog tussen de akkers met uitgebreide irrigeringssystemen om de vlakten van de Meseta levensvatbaar te houden voor gewassen. Daar zagen wij iets dat wij nog nooit gezien hadden. Ik heb al vermeld dat wij in Logrono ooievaarsnesten op de kerktorens zagen. De afgelopen dagen zagen wij ze op elke kerktoren. Soms meerdere en vrijwel allemaal bewoond. Vandaag echter zagen wij plotseling +/-70 Ooievaars bij elkaar fourageren in het veld. Ik dacht altijd dat het dieren waren die solitair of in paren leefden. Maar hier zat (en vloog zodra wij foto's wilden) een hele zwerm. Heel bijzonder. Het leken zo net op een kudde kleine, zwart/wit gevederde, koetjes in dat weiland. Rond Astorga verlieten wij de Meseta en werd het landschap droger en ruiger. Kale, rotsachtie grond bedekt met weerbarstige struiken en boompjes. Struiken die spaarzamer worden naarmate je verder klimt.

Eerder schreef ik al over de vele afgesloten of zelfs verruineerde woningen in de dorpjes. Dit komt deels door de crisis. De grootste oorzaak is de langdurige leegloop van het platteland. Had een grote boer 10 knechts nodig, nu is dat er hooguit 1. Er is nauwelijks werk dus zijn er ook weinig tot geen kopers voor de panden. Foncebadon was in de middeleeuwen niet eens zo klein. Er is ooit zelfs een concillie gehouden door de Spaanse bisschoppen. Op deze hoge plek, dicht bij de hemel, hoopten ze makkelijker Goddelijke leiding te krijgen. In de vroege 20e eeuw is ze volledig uitgestorven. Geen werk, geen inkomsten, geen toekomst.

Decennia lang was het dus een vervallen en onbewoond cluster ruïnes. Tot er +/- 15 jaar geleden een huis werd herbouwd en ingericht als Albergue. Nu staan er 5 herbergen en een cafe restaurant waar het middeleeuws tafelen is. Net zoals dorpen, kloosters en steden ontstonden langs de Camino is dit dorpje door de heropleving van de camino zelf ook aan een tweede leven begonnen. Erg mooi en leuk om hier te overnachten.

Morgen gaan we naar het Cruz de Ferro en dan de berg weer af. Om uiteindelijk op of  rond de volgende berg te eindigen. De Alto de Poio.