Een ambitie omgezet in steen.

22 juni.

Na een licht Spaans ontbijtje gingen wij op weg naar Burgos. Een route met veel klimmetjes. (de langste was 4,5 Km lang) maar door schitterende valleitjes met weinig dorpjes en nog minder verkeer. Wat in de provincie rond Burgos opvalt is dat de groen beboste heuveltoppen van Navarra en La Rioja hier dorrer en kaler worden. Een voorbode voor de dorre bruine Messeta van Kastilië.

Na de korte maar pittige fietstocht kwamen wij in het begin van de middag aan in Burgos. Een stad die een elegantie uitstraalt die een scherp contrast vormt met de leegstand en verpaupering die wij in verschillende dorpen en gehuchten hebben gezien. Van dichtgespijkerde of verlaten woningen en bedrijfspanden tot ingestorte of afgebrande huizen en dorpskerkjes die niet zijn opgeruimd en langzaam verder verloederen. Een ander veeg teken zijn de straten van nieuwbouwwijkjes met of zonder half afgebouwde panden waar niemand interesse in heeft. Het vormt helaas een scherp contrast met de schoonheid van het groene maar ruige landschap.

Het deel van Burgos dat wij gezien hebben toont een heel ander gezicht. Fraaie promenades langs de rivier met bomen beelden en fonteinen. Fraaie gebouwen aan sjieke pleinen en natuurlijk de kathedraal. Met de credential krijg je een stempel en 50% korting. De kathedraal zelf is groot maar gaat bijna verloren achter de uitgebouwde kapellen. De ene is nog indrukwekkender dan de andere. Praapgraven, altaren en retabels waar het bladgoud vanaf druipt, vechten om de aandacht. De overtreffende trap vormt de grafkapel van de Connetables. Die is werkelijk enorm! Het grote praalgraf valt eigenlijk in het niet onder het achthoekig kruisgewelf dat er bijna 40 meter boven hangt.

Na de bezichtiging hebben wij op het plein goed gegeten en een prima fles lokale wijn gedronken. Onderwijl trok 'tout' Burgos flanerend aan ons voorbij en konden wij meermaals genieten van de gierzwaluwen en de ooievaar rondom de spitsen en pinakels van die overdadige kathedraal. Op weg terug naar de Albergue ontmoetten wij Roland. Een hongaarse pelgrim die met een ezel de camino loopt. Hij had gehoord dat hij voor 300 euro een ezel kon kopen. De prijs was bij aankomst echter 700 euro. Die had hij niet. Na 7 dagen muziek maken had hij het restant bij elkaar verdient om zijn ezel te kopen. We hebben foto's gemaakt onder de belofte deze naar hem op te sturen. Wat hij in Samtiago met zijn ezel gaat doen wist Roland nog niet.