19 juni.
Gisteren had ik nog de mond vol van de pelgrimszegen. Wat kon mij nu nog gebeuren? Nou, dat heb ik geweten.
Na de klim van de Mezequitas volgde tweede afdaling van die ochtend. Ik zag een steen op de weg liggen en ontweek deze. Helaas stuurde ik recht op een twijg af terwijl ik vaart minderde. Ik reed over de twijg en kwam naast de weg terecht. Zodra mijn voorwiel in het natte gras terecht kwam vloog ik over de kop.
Niet onzacht landde ik in het gras. Fiets tussen mijn voeten en de tassen naast mijn hoofd. Wonderwel is alles heel. Mijn fiets, mijn lijf en mijn bagage waren heel. Alleen mijn zelfrespect en ego hebben een paar schrammen opgelopen. Dus wie weet. Misschien heeft de pelgrimszege mij voor gebroken benen, fiets en kaak behoed. Als dat zo is hoop ik niet dat ik hem al heb opgebruikt, want ik heb nog een paar dagen te gaan.
Maar beschermd door een hogere macht of niet, allert moet je altijd blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten