20 juni.
Na de fuente del vino in Iraqui en haar klooster in nuchtere toestand verlaten te hebben vervolgden wij onze weg.
Deze voerde ons over de talrijke heuvels van de Rioja met soms echt prachtige vergezichten. Ik ken delen van het zuiden van spanje en dat landschap kan mij niet bekoren. De heuvels en valleien van Navarra en La Rioja zijn een heel ander verhaal.
Voor het middaguur bereikten wij Logrono. Een oude Navarrese koningsstad uit het begin van de reconquista. Buiten kerken en kathedralen vermaard om de ooievaars die in verschillende kerktorens zouden broeden. We hebben ze helaas niet zelf gezien. Naar Logrono toe hebben wij wel 2 keer een adelaar in de lucht zien rondzwerven. Een machtig beest om te zien. Ook van een grotere afstand.
Een kunstschat die genoemd moet worden is de Santiago Matamoros ofwel de morendoder. Een minder tamme versie van de apostel dan de heiligenbeelden van Jakobus doorgaans laten zien. Hier echter kom je ze vaker tegen. En niet zonder reden.
Volgens de legende was het christelijke leger in de vlakte rond Logrono omsingeld door het morenleger van de beruchte Al Mansur. Numeriek in de minderheid werd met de moed der wanhoop een aanval gedaan of een aanval het hoofd geboden. Plotseling verscheen de heilige met vlammend zwaard op een vurig ros om muselmannen neer te maaien. De overwinning lag in Christelijke handen.
Waar of niet, het was een krachtig propagandamiddel dat de christelijke koninkrijkjes samenbond in de strijd tegen de moren. Om zo het Iberisch schiereiland te heroveren. Zoals El Cid dat een paar generaties later deed. De matamoros op de foto siert het westportaal van de grote sint Jakobskerk. (deze foto is niet van mij)
Na dit bezoek en een snelle lunch moesten wij op zoek naar een fietsenmaker. Papa z'n fiets had kuren met de versnellingen. Ten slotte waren wij voor Logrono over de 1000 km gegaan. Nog 677 km scheiden ons van Santiago de compostela!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten